یادداشت: پیگرینی آماده رقابت اصلی

در حالی که همه از دیدن جمعیت 109,000 نفری حاضر در ورزشگاه شهر میشیگان برای دیدن دیدار دوستانه بین تیم‌های منچستر یونایتد و رئال مادرید شگفت زده شدند، بازیکنان منچستر سیتی به آرامی در حال آماده شدن برای رقابت با بزرگان هستند.

بقیه در ادامه مطلب.........

آمدن پر سر و صدای لوییز فن خال به منچستر یونایتد، توجهات را به خود جلب کرده و شرایط آرام و بسیار مناسبی را برای منچستر سیتی فراهم کرده تا برای فصل جدید آماده شود. مانوئل پیگرینی هیچ چیزی را بیش‌تر از یک پیش‌فصل آرام نمی‌خواهد. تور آماده‌سازی سیتی در ایالات متحده، با دو تساوی برابر لیورپول و المپیاکوس و دو شکست در ضربات پنالتی به پایان رسید. این به خودی خود مشکلی نیست. مردم در مورد پیش‌فصل هیجان‌زده می‌شوند طوری که گویا این نتایج در تصویر بزرگ‌تر و در کل فصل، تأثیری خواهند داشت اما همانگونه که مردم راجع به دورهای پایانی اف.ای کاپ می‌گفتند، هیچ کس تیم‌هایی را که در نیمه-نهایی شکست خورده‌اند به خاطر ندارد. بنابراین اگر بخواهیم منطقی نتیجه بگیریم، اکثر ما چند سال دیگر حتی رقبای تیم‌مان در پیش‌فصل را به خاطر نخواهیم داشت، چه برسد به گل‌زنان.

کاری که پیش‌فصل برای ما انجام می‌دهد، صدالبته، هیجان‌زده کردن ماست. اما کاری که برای باشگاه انجام می‌دهد، رساندن پیام آن به مخاطبی گسترده‌تر است. مهم‌تر از همه، کاری که پیش‌فصل برای پیگرینی و کادر فنی پرتلاشش انجام می‌دهد، نشان دادن شکل و ساختار تیم برای فصل جدید است. اینکه چگونه ریتم بازی، فرم تیم و سایر موارد در حال ساخته شدن هستند. سیتی که برابر المپیاکوس با بسیاری از نفرات تیم جوانان و رزرو خود پا به زمین نهاد، در پایان بازی را با بسیاری از نفرات اصلی خود تمام کرد. بازگشت امثال یایا توره، داوید سیلوا و جو هارت به آن معناست که سیتی در حال نزدیک شدن به بیشینه قدرت خود است و به نظر می‌رسد پیگرینی می‌تواند تصمیمات نهایی خود را در مورد ترکیب اصلی اتخاذ کند.

همه ما تصور نسبتاً واضحی از قوی‌ترین ترکیب سیتی داریم اما باز هم ممکن است یک یا دو تغییر غافل‌گیر کننده را تا قبل از بازی دوستانه اما اسماً معتبر برابر آرسنال در هفته آینده شاهد باشیم. حال که بحث عنوان قهرمانی کامیونیتی شیلد پیش آمده، اوضاع آرام آرام نیمه‌جدی می‌شود. اگرچه هنوز هم جا برای پنالتی‌های فانتزی و مدل موهای عجیب وجود دارد، اما دیگر در حال نزدیک شدن به مرز بین تمرین نرم و بازی واقعی هستیم. اینجا جایی است که از اسکات سینکلر بابت تلاش‌هایش قدردانی خواهد شد و بار دیگر در پارچه‌ای کتانی قرار گرفته و بر روی طاقچه رها می‌َشود. اینجا جایی است که دیگر پای چپ لرزان میکا ریچاردز بالأخره آرام می‌گیرد و از او خواسته می‌شود تا دیگر فقط و فقط برای وظیفه ساده ایستادن از آن استفاده کند. علاوه بر این‌ها، ما بالأخره خواهیم فهمید که آیا صحبت‌ها درباره الیاکویم مانگالا صحیح بوده و او واقعاً گزینه‌ای مناسب و منطقی برای قرار گرفتن در کنار ونسان کمپانی هست یا اینکه همه چیز در مورد او هایپ بوده و فراتر از توانش معرفی شده است.

پیش‌فصل سیتی با موفقیت به پایان رسیده است. هیچ مصدومیت سنگینی پیش نیامد، بازیکنی با باشگاه مشکل پیدا نکرد، بازی های زیبا و زیادی را نیز از آن‌ها شاهد بودیم. لذت دیدن یک ادین ژکوی احیا شده و استوان یووتیچ روی فرم، فقط اندکی با آمدن مانگالا و سیرک پیرامون آمدن قریب الوقوع فرانک لمپارد به تیمی مملو از ستاره، کاهش یافته است. اوضاع با مسابقه در لندن برابر آرسنال جدی خواهد شد. ترکیب اولیه پیگرینی در ومبلی به ما خواهد گفت که از روزهای آغازین سیتی در این فصل چه انتظاری داشته باشیم. چه کسی در کنار کمپانی قرار می‌گیرد؟ چه کسی از بین فرناندو و فرناندینیو زوج یایا خواهد بود؟ آیا یووتیچ در خط حمله قرار خواهد گرفت؟ همچنین به خاطر اینکه فصل پیش سیتی اندکی در آغاز لغزان بود، می‌توانیم انتظار دیدن تیمی را داشته باشیم که از همان آغاز کار بر روی کسب نتایج مثبت متمرکز خواهد بود.