سیستم بدون مهاجم سیتی باید راه حلی موقتی باقی بماند

سرخیو آگوئرو و ادین ژکو حالا حالاها مصدوم خواهند بود و استوان یووتیچ نیز، که خود سابقه مصدومیت های متعددی دارد، قادر به همراهی تیم اش نخواهد بود. البته یووتیچ ممکن است در برابر برنلی در آخرین دیدار سیتی در سال 2014 به میدان برود.

این ها باعث می شوند که پیگرینی بماند و حداقل یک بازی دیگر با حضور جیمز میلنر در نقش شماره 9 کاذب و داوید سیلوا به عنوان کمک دهنده به او. این روش در برد 0-3 برابر کریستال پالاس در شنبه گذشته به خوبی نتیجه داد و همانگونه که سیلوا اخیراً در مصاحبه با ریچارد تنر از نشریه اکسپرس به آن اشاره کرد، این روش در برابر تیم هایی که با تعداد بالا دفاع می کنند، می تواند مفید باشد.

سیلوا گفت: "وقتی در برابر چنین تیم هایی بازی می کنید، تیم هایی که چندین نفر را در دفاع به کار می گیرند، بازی کردن بدون مهاجم می تواند خوب باشد؛ زیرا در این حالت رقیب دیگر هیچ [بازیکن] مرجعی در زمین ندارد. من دوست دارم در مرکز بازی کنم، اگرچه می توانم در هر دو جناح نیز بازی کنم. وقتی در مرکز بازی می کنم، فرصت های گل زنی به دست می آورم و به همین خاطر بود که دو گل به ثمر رساندم. اما وقتی مهاجمین بازگشتند، خوشحال می شوم که [با بازی در جناحین] به تیم کمک کنم."

سیلوا در برابر پالاس در این نقش درخشید، چرا که فضای تحرک بسیار بیش تری نسبت به زمانی که در سمت چپ به کار گرفته می شود، در اختیار داشت و معمولاً به هنگام بازی در مرکز، آسیب بیش تری به رقبا وارد می کند و پالاس، که با نفرات زیادی دفاع می کرد، برای مقابله با حرکات روان بازیکنان سیتی در سیستم بدون مهاجم، به چالش افتاد.

اما پیگرینی لحظه شماری می کند تا بار دیگر تمامی مهاجمین اش را در آمادگی کامل در اختیار داشته باشد، مخصوصاً به این خاطر که دیدارهای به مراتب سخت تری در انتظار آبی های شهر منچستر هستند. آرسنال در ژانویه به اتحاد سفر می کند و سپس سیتیزن ها در آخر ماه به لندن و استمفورد بریج سفر می کنند تا در جدالی تعیین کننده در برابر مردان ژوزه مورینیو قرار بگیرند.

آمادگی آگوئرو، که تا پیش از مصدوم شدن از ناحیه زانو در برابر اورتون، 19 گل زده بود، به احتمال زیاد عاملی کلیدی در تعیین سرنوشت سیتی در این فصل لیگ خواهد بود و اینکه آیا آن ها می توانند از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند یا خیر.

چلسی یک تهدید پرقدرت برای سیتی و آرزوی دفاع از عنوان قهرمانی اش به شمار می رود و اگر منچستری ها می خواهند در این راه پیروز شوند، باید به مراتب نسبت به سال پیش، که لیورپول را در مسیر قهرمانی شکست دادند، بهتر بازی کنند.

ژوزه مورینیو تیمی پر از اشکال را به دست گرفت و اکنون توانسته ترکیب درست و دقیقی از قدرت، سرعت، هوش تاکتیکی و خلاقیت را بسازد. آن ها بهترین دروازه بان کشور را در اختیار دارند، خط دفاعی محکم و منظم شان توسط نمانیا ماتیچ، که می توان گفت تا کنون بهترین بازیکن این فصل چلسی بوده، محافظت می شود و با خلق موقعیت توسط ادن هازارد و سسک فابرگاس، دو تن از خلاق ترین بازیکنان لیگ، برای دیگو کوستا، که جان تازه ای به خط حمله شان بخشیده، می توان گفت که این تیم با فاصله زیادی از لیورپولی که از لوئیس سوارز الهام گرفته بود، قدرت‌مندتر است.

آگوئرو اغلب اوقات در بازی های نزدیک، تفاوت ها را برای سیتی رقم می زند. توانایی او در جابه جا کردن و ضربه زدن به توپ پیش از آنکه مدافع حتی فرصت واکنش داشته باشد، همچنان یکی از کشنده ترین سلاح های سیتی به شمار می رود و برای رقابت با این تیم چلسی، آن ها نیاز دارند تا او صحیح و سالم در اختیارشان باشد.

ژکو نیز علاوه بر گل زنی، قدرت فیزیکی و توانایی نگه داشتن توپ در خط حمله تا رسیدن سایرین را به سیتی ارائه می دهد که دیگران این دو خصوصیت اخیر را نمی توانند فراهم کنند. پس از یک سری گل های حساس در هفته های پایانی فصل پیش، ارزش او نیز در قهرمانی آبی ها نباید دست کم گرفته شود.

شاید سیستم بدون مهاجم فعلاً نتیجه بدهد، مخصوصاً با توجه به ماهیت تیم هایی که سیتی در دوره جشن های کریسمس با آن ها مواجه خواهد شد اما این فقط یک راه حل موقتی است. متوقف کردن چلسی کار می برد و فقط با گزینه هایی در خط حمله، سیتی شانسی برای شکست دادن آن ها دارد.